Terwijl de meeste Duitsers hun nationale identiteit het liefst vergeten en slaapwandelen in de richting van een Verenigde Staten van Europa, waarbij ze refereren naar Bismarck als “mythe” (Is hij dan een spook? Hij is tenminste ongenaakbaar?! ), als een broodje haring of als een zinkend oorlogsschip uit de Tweede Wereldoorlog, koesteren wij de staatsman, aristocraat, monarchist, militair strateeg en diplomaat, straatvechter en woordkunstenaar, oprechte vriend en kenner van Rusland, en last but not least: samen met zijn vrouw een icoon van het traditionele gezin, een ideale vogelverschrikker tegen het wokisme en de gendergekte van de 21e eeuw.

Terwijl de Franse soevereiniteitsbeweging zich nog steeds kan associëren met de naam van de grote staatsman Charles de Gaulle, probeert de Leitkultur in het Land der Dichter und Denker het boegbeeld van het conservatisme te cancellen, te besmeuren, en te verwijderen. De ironie wil dat het grootste Bismarck standbeeld, in Hamburg, eenvoudig weg te groot en te duur is om te verwijderen! Letterlijk een struikelblok, een Stolperstein voor de grootstedelijke cancel culture.

Opening van de Reichstag in de Witte Zaal van het Berliner Schloss 1888, rechts van de keizerskroon in het witte met zwarte laarzen Bismarck, op het podium in het rood de jonge keizer Wilhelm II.

De enige nog leverbare duitstalige biografie van Bismarck dateert uit de jaren tachtig, is geschreven in de DDR door Engelsberg en gepubliceerd in de BRD, en leest meer als een lofzang op Engels en Liebknecht dan op Bismarck! Dat het boek nu nog wordt gedrukt, bewijst dat ook in het verenigde “vrije” Duitsland de conservatieve krachten nooit een vuist hebben willen maken tegen het Marxisme. Nog recentelijk werd er een Karl Marx standbeeld geplaatst tegenover één van de oudste en belangrijkste kathedralen van Duitsland, in Trier; de socialisten mochten de kerk gebruiken voor hun feesttoespraak. RK Kardinaal Marx (sic!) stapte zelfs uit zijn BMW met chauffeur om zich voor het standbeeld van Karl te laten fotograferen!

Terwijl het Europese politieke landschap ieder jaar lelijker en wanstaltiger wordt, en de cancel culture ons verblindt als een nieuwe guillotine, terwijl de Europese Unie wordt geregeerd door fraude, opportunisme, belangenverstrengeling, de anonimisering en digitalisering van de mensheid (waarbij de mens wordt gereduceerd tot een nummer), roll-outs waar technocraten, euro-farmamaffiosi en ethiek professoren met elkaar in bed kruipen, waar de overgebleven koningshuizen zich laten gebruiken als stromannen van de NWO en het Gesundheitstalibanismus, heeft Europa behoefte aan kleurrijke, eigenzinnige, onafhankelijke persoonlijkheden die de geschiedenis kennen en de tijdgeest wantrouwen. Politici die ook de waarde van de monarchie kennen, en met scepsis kijken naar wat er nu nog over is van de Europese monarchieën, en kerkleiders. Hoe zou Bismarck reageren op de gotspe van het feestvarken in Trier?

Bismarck sublimeerde het Europese Ancien Régime in de 19e eeuw, het tijdperk waarin harmonie tussen kunst, kerk en kroon, nog de overhand had op de one man one vote gedachte. Zoals velen Bismarck zijn vergeten, weten ook vele mensen niet meer dat Europa tot aan de eerste Wereldoorlog bijna geheel uit monarchieën bestond. Men sprak in de internationale diplomatie over het “concert der naties”, en muziek en dans waren onderdeel van het politieke leven. Vergelijk de foto van 1910 met 9 koningen (waaronder de duitse keizer Wilhelm II staand in het midden met rood uniform), allen met sabel en Schnurrbart, met de gynaecoloog Ursula von der Leyen, die nu in haar eentje een “verenigd Europa” belichaamt.

Bismarck werd Kaisermacher toen hij het revolutionaire Frankrijk versloeg en de keizerlijke kroon van Napoleon III op het hoofd van Wilhelm I plaatste. In tegenstelling tot wat de hedendaagse post-marxistische geschiedschrijving ons wil doen geloven, had Bismarck NIETS te maken met het nationaalsocialisme. We mogen de fijnzinnige wereldreiziger koesteren als een panacee tegen ALLE vormen van socialisme, tegen ieder vorm van power grab, als nuchtere, sluwe beschermengel van de soevereiniteit van natiestaat en individu.

Terwijl er steeds meer grijze, ruggengraatloze politici opduiken zonder kennis van de geschiedenis en subsidievreters met ellebogen, heeft de politiek nuchtere ondernemers nodig die neerknielen voor de christelijke heiligdommen en de nationale identiteit, en die zonder te wachten op de politiek, de kunsten en edele omgangsvormen cultiveren. Om de huidige politieke impasse te doorbreken, heeft de wereld een nieuw adelsbegrip nodig, waarbij het bal als hoogtepunt kan blijven dienen om de soevereine familie op een voetstuk te plaatsen. Het nieuwe Otto von Bismarck Instituut kan aldus de theoretische basis vormen voor een Neue Berliner Adelverein, een grassroots beweging voor politieke en esthetische vernieuwing die dringend nodig is, niet alleen in het land van dichters en denkers, maar in de hele wereld.

In tijden van voortschrijdende secularisatie dreigt wetenschap een religie, een cultus te worden. Hij stond zelf sceptisch tegenover de wetenschap en noemde de Duitse professor de gevaarlijkste man op aarde “omdat hij alles weet”. Er zijn weinig politici die dermate pontificaal als Bismarck hebben uitgesproken dat de Gottesfürcht de hoeksteen van de duitse politiek is. Daarom zullen de curricula van het Bismarck Instituut innovatief, speels en eenvoudig zijn, met een internationaal doelpubliek. Sociale mediacampagnes zijn al gepland in de herfst van 2023, plus evenementen in 2024. Jaarlijkse prijs voor de beste verwijdering van marxisme. De eerste kandidaat zou de vereniging Bautzener Liedertafel in Saksen kunnen zijn, die de moed had om te proberen een Bismarck-monument op te richten in haar stad. Deelnemers uit Rusland zijn ook welkom! (Hoeveel Lenin-standbeelden zijn er nog om weg te gooien?)

Kunnen we in 2023 de conservatieve gedachte noch toevertrouwen aan de staatsgestuurde Bismarck Stiftung in Friedrichsruh bij Hamburg (bismarck-stiftung.de), wanneer deze de rode loper uitrolt voor de SPD met potsierlijke voordrachten in Gendersprache over „den imperialen Irrweg in der russischen Geschichte“ en „die radikale Frauenbewegung im deutschen Kaiserreich“? Is deze stichting niet grijs en grauw als een Berliner Mauer 2.0? Wie van de ruim 12.000 werknemers van het duitse Auswärtiges Amt heeft geprobeerd Annalena te verhinderen, de Bismarck Zaal om te benoemen en zijn portret te verwijderen? Wie van de familie Bismarck heeft zich aan de vloer vastgekleefd om deze “kunstroof van de eeuw” te voorkomen?

Eerste staatshoofd dat het Humboldt Forum/Berliner Schloss in 2021 mocht bezoeken, nog vóór de opening, middenin corona-tijden was koning Willem Alexander.
Zou Bismarck zich thuis voelen in het Berliner Schloss, recentelijk met een prijskaartje van bijna 1 miljard belastinggeld als Humboldt Forum herbouwd? De Berliner cultuur-apparachiks en navelstaarders hebben het voor elkaar gekregen om het Schloss met 600 kamers te herbouwen… zonder feestzaal! Over cancel culture gesproken! Het verbaast niemand dat het Humboldt Forum grotendeels leeg staat als een Kafka Schloss. De buren, het House of One, bedoeld als tempel van verzoening tussen islam, christendom en jodendom is een ander voorbeeld van post-marxistisch syncretisme, een bewijs dat Berlijn als Ground Zero van de NWO kan worden beschouwd.
Ironisch genoeg was het eerste staatshoofd, dat het cancel culture paleis mocht bezoeken, nog vóór de officiële opening, onze koning Willem Alexander, midden in corona tijden! Wat kunnen we verder nog zeggen over de cultuurpolitiek van Willem Alexander die in 2023 de uitbreiding van Paleis ’t Loo heropende zonder openingsbal en zonder zijn vrouw en zijn huwbare dochters, buiten, in de april-kou. Zijn tienjarig jubileum vierde Willem Alexander met… een etentje.

Ook de stad Hamburg is in de ban van de cancel culture en Bismarck bashing. Kunstenaars mogen een ontwerp indienen om het 35-meter hoge Bismarck standbeeld in St. Pauli te “stigmatiseren” en de grote staatsman postuum met grafiti aan de schandpaal te nagelen, voor de zonden van zijn “kolonialistische verleden”, een monument omvormen in een soortement BLM voodoo doll.
De birmarckiaanse gedachte raakt in het hedendaagse Duitsland steeds verder op de achtergrond. Bij haar oprichting tien jaar geleden, heeft de AfD in de haast vergeten om het christendom in haar partijnaam op te nemen. Er is weliswaar een “Vereniging Christenen in de AfD”, maar deze is klein en daardoor een soort mosterd na de maaltijd. 

Zowel in Berlijn als in Brandenburg staat een vrouw aan het hoofd staat van de AFD (wat heeft Bismarck over vrouwen in de politiek gezegd?). De Desiderius Erasmus Stiftung, het wetenschappelijk instituut van de AfD speelt een marginale rol en wordt nota bene geleid door een vrouw van 80 jaar, die sinds de oprichting niet veel meer heeft gedaan als bedelen bij de

Bundesregering om subsidiegelden! Is Erasmus, onecht kind van een katholiek priester niet eerder te beschouwen als een voorloper van de Verlichting, als een uithangbord voor technocraten zonder God of gebod, dan als een boegbeeld voor de conservatieve gedachte?
Bismarck was een trouwe vriend en kenner van het tsaristische Rusland, en heeft als non-conformist nooit de eenzaamheid heeft geschuwd. Een hedendaagse politicus die in Bismarck’s voetstappen kan lopen sinds de SMO, een Bundestagabgeordnete die de lakmoes-test van anti-Rusland hysterie heeft doorstaan is Robert Farle uit Mansfeld, Sachsen Anhalt die in de zomer van 2022 de moed had om de AfD Bundestagfractie te verlaten, toen hij als enige rigoureus weigerde om aan iedere vorm van duitse Kriegseintritt mee te werken. NB De meerderheid van de AFD was in februari 2022 allereerst fel tegen de speciale militaire operatie, en liep in gareel mee met de duitse wapenleveringen aan Zelensky! Nog meer redenen voor de Reichskanzler om zich in zijn graf om te draaien.